Το τέλος ενός κινήματοςΤο 1973 η Αμερική αποχωρεί από το Βιετνάμ κάτω από την πίεση του αντιπολεμικού κινήματος. Αυτό που θα έπρεπε να είναι ο θρίαμβος του κινήματος αυτού αποδείχθηκε ο θάνατός του. Χωρίς, πλέον, κεντρικό αίτημα η κατάρρευση του πολυετούς κινήματος ήρθε σχεδόν ακαριαία. Το δυστύχημα είναι ότι ο στόχος δεν είχε επιτευχθεί. Ό,τι ξεκίνησε ως αντιπολεμικό κίνημα, κατέληξε σε φωνή διαμαρτυρίας που ενσωμάτωσε στους κόλπους του κοινωνικές ομάδες όπως οι Black Panthers και τα εργατικά συνδικάτα και που οραματίστηκε μία συνολικά δικαιότερη κοινωνία. Ο πόλεμος τελείωσε και το κίνημα γύρισε σπίτι του μαζί με τα υπόλοιπα αιτήματα που ποτέ δεν δικαιώθηκαν.
Διαφορές και ομοιότητες
Το 2008 στην Ελλάδα με αφορμή την αναίτια δολοφονία ενός εφήβου από την αστυνομία δημιουργήθηκε ένα κίνημα που βγήκε στους δρόμους διαμαρτυρήθηκε, φώναξε, έκαψε, έσπασε και ταρακούνησε μία κοιμωμένη κοινωνία. Αν σε κάτι μοιάζει το κίνημα του Δεκέμβρη με αυτό της Αμερικής των 70's είναι στην πολυμορφία. Μαθητές, φοιτητές, μετανάστες, ακραίοι, αστοί όλοι είχαν λόγους να κατεβούν στους δρόμους. Αν από την άλλη σε κάτι διαφέρουν τα δύο αυτά κινήματα είναι στην έλλειψη κεντρικού αιτήματος από την πλευρά των εδώ εξεγερμένων. Τα αιτήματα είναι πολλά, δεν είναι ένα. Αν για παράδειγμα το αίτημα ήταν μόνο να πέσει η κυβέρνηση, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά και η κυβέρνηση θα είχε ήδη πέσει. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι το κίνημα που δημιουργήθηκε τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη και που είναι αναγκαίο να διατηρηθεί και να επιμείνει για βαθιές αλλαγές είναι εξαιρετικά ευάλωτο.
Σφαίρες στα Εξάρχεια, σύννεφα στο κίνημα
Πριν από σχεδόν 24 ώρες πυροβολήθηκε με καλάζνικοφ 20χρονος αστυνομικός στα Εξάρχεια. Ήταν κάτι που πολλοί περίμεναν να συμβεί. Και όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι το απεύχονταν. Δεν ξέρω αν ήταν προβοκάτσια ή χτύπημα του Επαναστατικού Αγώνα. Στα δελτία έβγαλαν κατευθείαν το συμπέρασμα ότι ήταν τρομοκρατικό χτύπημα. Στο ΚΚΕ μιλάνε για διεθνή προβοκάτσια, άποψη που υποστηρίζεται ευρέως (και με μία αφελή βεβαιότητα) σε διάφορα blogs πολιτικού χαρακτήρα. Άλλοι λένε (επίσης με χαρακτηριστική βεβαιότητα) ότι ήταν το παρακράτος. Όποιος πάντως και αν κρύβεται πίσω από τη νέα δολοφονική επίθεση βάζει πολύ δύσκολα εμπόδια στο δρόμο του κινήματος. Αν η έλλειψη κεντρικού αιτήματος ήταν ένα βασικό πρόβλημα για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων, η δολοφονική επίθεση εναντίον του αστυνομικού (που κατά σύμπτωση(;) ήταν και αυτός νεαρής ηλικίας) κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.
31 βρώμικες σφαίρες
Οι επόμενες ημέρες θα είναι όπως φαίνεται εξαιρετικά κρίσιμες. Το κίνημα θα στοχοποιηθεί έντονα και πλέον κάθε ακραία αντίδραση θα είναι όλο και από περισσότερους κατακριτέα. Υπό αυτές τις συνθήκες και μετά από την πολύ άσχημη εξέλιξη της επίθεσης εναντίον του αστυνομικού, απαιτείται αντοχή, υπομονή και επιμονή. Τα αιτήματα για μία δικαιότερη κοινωνία παραμένουν και δυστυχώς για κάποιους, δε σβήνονται με 31 βρώμικες σφαίρες στην οδό Μπουμπουλίνας.
Ετικέτες
#griots,
Αλέξης,
κίνημα,
προβοκάτσια,
τρομοκρατία,
media
1 σχόλια:
Ύστερα θα έρθουν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι κι οι ρήτορες...οι Κασσάνδρες, οι τζογαδόροι κι οι αναλυτές…
Σωροί από πέτρες και χρησιμοποιημένα δακρυγόνα, κατάρες και προσευχές, υποκρισία και σκοπιμότητα…
Ύστερα θα έρθουν. Όπως ήρθαν και πριν. Όπως έρχονται πάντα.
Και θα κυλήσουν οι μέρες, όπως τα δάκρυα των μανάδων…
Υγρές, πυκνές, γεμάτες αναπάντητα ερωτήματα.
Και θα κυλήσουν οι μέρες.
Θα ξεχαστούν τα παιδιά…θα μείνουν μόνο εκείνες.
Μ’ ένα γιατί δαγκωμένο πικρό στο στόμα τους…ως το θάνατο.
Ως τον επόμενο θάνατο.
Δημοσίευση σχολίου