Η αρχή του τέλους

11:22 μ.μ. / Αναρτήθηκε από aspro provato /


Απέχθεια
Η φωτιά στο χριστουγενιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος έσβησε και ένα νέο δέντρο έλαμψε. Αυτή τη φορά όχι από μολότοφ αλλά από τα λαμπιόνια ενός δημάρχου που βρίσκεται διαρκώς εκτός τόπου και χρόνου. Μάλιστα έθεσε σαν στόχο στη διάρκεια της ομιλίας του να ζωντανέψει το εμπορικό κέντρο της πόλης και να έρθει ξανά το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών. Την ίδια ώρα συγκεντρωμένοι μαθητές (δηλαδή παιδιά) δε βρήκαν το χαμόγελό τους αλλά μία ακόμη αφορμή να εκδηλώσουν την απέχθειά τους σε ό,τι και όποιον την προκαλεί. 

Μπαρούτι
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας συνεχίζονται με μειωμένη πάντως ένταση. Το παρακράτος εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, αλλά ξεχνάει να χαμογελάει στις κάμερες-κινητά των απλών πολιτών που τους έχουν θέσει πλέον υπό στενή παρακολούθηση. Ένας ακόμα μαθητής πυροβολείται και από τύχη δε σκοτώνεται. Ο δράστης είναι άγνωστος(;), είναι βρώμικος και παίζει πολύ περίεργα παιχνίδια. Ο κόσμος βάζει το χέρι στην τσέπη και βρίσκει όλο και λιγότερα. Η φωτιά στο δέντρο του δημάρχου μας έχει σβήσει αλλά η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Ο Αλέξης ήταν μία σταγόνα όπως είπαν πολλοί αλλά υπάρχουν γύρω μας περισσότερες υποψήφιες καινούργιες σταγόνες.  

Η μεγάλη ζωή των μικρών μισθών
Έρχονται τα Χριστούγεννα αλλά ο Άγιος Βασίλης δεν βλέπω να είναι φέτος πολύ γκουβαρντάς. Συνηθίσαμε βλέπετε στη μεγάλη ζωή των μικρών μισθών και τώρα μας κακοφαίνεται που πρέπει να κάνουμε μικρή ζωή με μικρούς μισθούς. Τα μπουζουκτζίδικα ήταν για χρόνια γεμάτα και οι θαμώνες παρήγγελναν λουλούδια και μπουκάλια ουίσκι σα να μην υπήρχε αύριο. Τα Mall και τα Attica γεμίζαν τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα ξεχείλιζαν. Γίναμε οι πρωταγωνιστές στο μεγάλο φαγοπότι, φορτώσαμε τους δρόμους με Cayenne και Hammer και όσο τρώγαμε τόσο πεινάγαμε. Όσο τα καταστήματα ανεβάζαν τις τιμές, τόσο αγοράζαμε. Όσο αγοράζαμε, τόσο χρεωνόμασταν. Όμως οι τράπεζες ήταν εκεί για να φέρουν ξανά το χαμόγελο στα χείλη των καταναλωτών. Κάρτες για να ξεχρεώσουμε τις κάρτες, δάνεια για να ξεχρεώσουμε τα δάνεια, διακοποδάνεια, δάνεια σε 10' με ένα τηλεφώνημα, πιστωτική ΑΒ Βασιλόπουλος, πιστωτική Ολυμπιακός, πιστωτική Media Markt, σπίτια με 42άρες LCD, με προτζέκτορες, με ψυγεία Smegg σε ροζ χρώμα, με iPhone, με iPod, με Playstation 3, σπίτια γεμάτα αγαθά αλλά άδεια από παρέες. Όμως, όλα αυτά τα χρόνια, οι αληθινά όμορφες στιγμές μας  είχαν να κάνουν με αυτά που ζήσαμε με τους συνανθρώπους μας, τους φίλους μας, τις γκόμενές μας,  την οικογένεια μας και τους σκύλους μας. Και γι'αυτά δεν δώσαμε ούτε ένα ευρώ. 

Η εξέγερση ενάντια στους εαυτούς μας
Δεν μου αρέσει να είμαι απαισιόδοξος και ως εκ τούτου πιστεύω ότι δε γίνεται να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι. Δεν το αντέχουμε. Ούτε οικονομικά αλλά, κυρίως, ούτε ψυχικά. Σκέφτομαι όλο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες ότι τελικά ίσως να εξεγειρόμαστε και ενάντια στους εαυτούς μας. Όταν φοράμε μπουφάν Nike και σπάμε το INTERSPORTS κάτι περίεργο συμβαίνει. Κάτι έχουμε σιχαθεί. Ίσως εμάς τους ίδιους. 

Η αρχή του τέλους
Οι μέρες αυτές μπορεί να είναι η αρχή του τέλους. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αλλά κυρίως η γενικευμένη ατμόσφαιρα αμφισβήτησης και απαξίωσης γέννησαν αμέτρητες συζητήσεις για το που πάμε και κυρίως τι έχουμε κάνει λάθος. Όσοι δεν είναι κοντόφθαλμοι αυτές τις ημέρες κοίταξαν και προς τους εαυτούς τους. Και μπορεί να συνειδητοποίησαν ότι αν δεν αλλάξουμε τους εαυτούς μας, καμία κοινωνία δε θα αλλάξει. Οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις πάντα θα υπάρχουν. Άλλες φορές περισσότερο και άλλες λιγότερο. Οι μπάτσοι θα ξαναδολοφονήσουν. Άλλες φορές 'με αιτία' και άλλες χωρίς. Οι τράπεζες 'θα είναι πάντα εκεί'. Άλλες φορές με υψηλότερα επιτόκια και άλλες με χαμηλότερα. Η εξουσία θα είναι πάντα εξουσία. Άλλες φορές με πράσινο χρώμα και άλλες με μπλε. Αυτά όλα μπορούμε και πρέπει να τα περιορίσουμε. Αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε είναι οι ζωές μας, οι ανάγκες μας και οι προτεραιότητές μας. Χορηγός σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι η οικονομική κρίση.

Ετικέτες , , , , , , ,

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου